Kościół p.w. Matki Boskiej Bolesnej

Pierwotnie obecny kościół był kaplicą garncarzy wystawioną z kamienia w roku 1620 pod wezwaniem Matki Boskiej Śnieżnej. Drewniana świątynia parafialna p.w. św. Andrzeja stała na wzgórzu. Przecinający kościół transept jest starszy od nawy głównej i prezbiterium o ponad trzysta lat. Gdy w roku 1696 zawalił się dach starego kościoła, do kaplicy na czas remontu przeniesiono nabożeństwa. Kiedy natomiast w roku 1729 odbudowany kościół spłonął, kaplica definitywnie awansowała do rangi świątyni parafialnej i jako kościół została konsekrowana pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej w roku 1743. Rozpoczęta w 1894 r. przebudowa polegała na tym, że do starego kościoła od strony zachodniej czyli skarpy, dobudowano prezbiterium i dwie zakrystie, a po bokach dwie kaplice. Od strony wschodniej, czyli od obecnego wejścia, wzniesiono fronton. Po zakończeniu wszystkich prac budowlanych w roku 1909 zburzono starą dzwonnicę, przenosząc dzwony do wież.

Malowanie dekoracyjne wykonał Franciszek Woroń z Wieliczki, uczeń samego Jana Matejki, a piękny ołtarz główny wykonała radomska firma Morawski i Krzywicki. Po bokach między kolumnami ołtarza znajdują się figury biskupów męczenników św. Stanisława i Wojciecha. Tabernakulum zdobi wizerunek pelikana, który w razie potrzeby potrafi karmić własną krwią potomstwo.

Pierwotnie obecny kościół był kaplicą garncarzy wystawioną z kamienia w roku 1620 pod wezwaniem Matki Boskiej Śnieżnej. Drewniana świątynia parafialna p.w. św. Andrzeja stała na wzgórzu. Przecinający kościół transept jest starszy od nawy głównej i prezbiterium o ponad trzysta lat. Gdy w roku 1696 zawalił się dach starego kościoła, do kaplicy na czas remontu przeniesiono nabożeństwa. Kiedy natomiast w roku 1729 odbudowany kościół spłonął, kaplica definitywnie awansowała do rangi świątyni parafialnej i jako kościół została konsekrowana pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej w roku 1743. Rozpoczęta w 1894 r. przebudowa polegała na tym, że do starego kościoła od strony zachodniej czyli skarpy, dobudowano prezbiterium i dwie zakrystie, a po bokach dwie kaplice. Od strony wschodniej, czyli od obecnego wejścia, wzniesiono fronton. Po zakończeniu wszystkich prac budowlanych w roku 1909 zburzono starą dzwonnicę, przenosząc dzwony do wież.

Malowanie dekoracyjne wykonał Franciszek Woroń z Wieliczki, uczeń samego Jana Matejki, a piękny ołtarz główny wykonała radomska firma Morawski i Krzywicki. Po bokach między kolumnami ołtarza znajdują się figury biskupów męczenników św. Stanisława i Wojciecha. Tabernakulum zdobi wizerunek pelikana, który w razie potrzeby potrafi karmić własną krwią potomstwo.

https://baltowaktywnie.treespot.pl/media/photos/53/original.jpg

https://baltowaktywnie.treespot.pl/87-baltow-aktywnie-kosciol-pw-matki-boskiej-bolesnej