Kościół p.w. Świętej Trójcy

Obecny kościół wzniósł Zbigniew Oleśnicki w latach 1641 –1647 w stylu barokowym na planie krzyża jako wotum z tytułu powrotu na lono kościoła katolickiego. Tarłowska świątynia jest pierwszą w Polsce, w fasadzie której użyto wolno stojące kolumny. Całość zyskała na monumentalności, kiedy na przełomie XVIII/XIX w wprowadzono dwie rzeźby św. Stanisława i św. Wojciecha. Wyglądu frontonu dopełniają dwie sześciokątne wieże. Wnętrze obiega galeria spinająca ściany. Na suficie bogata dekoracja stiukowa z najciekawszym fragmentem tzw. tańcem śmierci ( z ok. 1650 r.) w kaplicy Pana Jezusa (po prawej). W jednej z krypt pod kaplicą prawdopodobnie spoczywa fundator Zbigniew Oleśnicki. W tarłowskim kościele ławy kollatorskie Gombrowiczowie mieli po lewej stronie prezbiterium.