Solec nad Wisłą



Dom z podcieniami wybudowany w 1787 roku. Zrekonstruowany został w latach 70-tych XX wieku. Pierwotnie należał do zarządcy dóbr kościelnych (komendarza). Jego funkcja zmieniała się, był karczmą, po II wojnie światowej szkoła podstawową, a od 1978 roku domem kultury. Obecnie budynek pełni funkcję Gminnego Ośrodka Kultury. Za budynkiem, na placu zwany Wikaryjką znajduje się dobry punkt widokowy na ruiny soleckiego zamku oraz tereny nad Krępianką i Wisłą.

Zamek w Solcu nad Wisłą – zamek wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego ze względu na strategiczne położenie Solca na szlakach handlowych. Dokumenty mówiące o istnieniu zamku pochodzą już z 1394 roku. W latach 1604-1627 poważnie przebudowany i umocniony trzema bastionami przez księcia Krzysztofa Zbaraskiego w stylu renesansowym. Zniszczony w czasie potopu szwedzkiego. Około 1780 roku podjęto próby odbudowy zamku. Do zamieszkania nadawał się do XIX wieku, kiedy zaczęto rozbierać jego szczątki. Do dziś zachowały się dolne partie murów zamkowych.

Kościół cmentarny p.w. św. Barbary w Solcu nad Wisłą został wzniesiony pod koniec II poł. XVIII w. (1768 r.) prawdopodobnie w miejsce zniszczonej kaplicy z XVI/XVII w. W XIX wieku rozbudowano kościółek o murowaną część zachodnią w stylu klasycystycznym. Kościół posiada mieszaną konstrukcję. Starsza część, drewniana posiada konstrukcję zrębową i jest oszalowana. Nowsza część, murowana jest otynkowana. Budowla jest orientowana i posiada jedna nawę. Kościół został wzniesiony na planie prostokąta. Część murowaną ozdabiają płaskorzeźbione kolumny z pilastrami i półkoliste okna.

Parafia w Pawłowicach została erygowana w pierwszej XVIII wieku, choć na terenie miejscowości już od połowy XVI wieku stał kościół drewniany. Pierwotny kościół został zastąpiony nowym (także drewnianym) w 1753 roku, wzniesionym z fundacji kapituły krakowskiej. Gdy w 1882 roku spłonął, na jego miejscu wzniesiono z kamienia obecną świątynię w stylu neogotyckim.

Parafia pw. Wniebowzięcia NMP Murowaną świątynię pw. Wniebowzięcia NMP ufundował król Kazimierz Wielki w 1370 r. W 1604 r. kościół był konsekrowany a restaurowany w 1825 i 1917 roku. Ma charakter budowli późnorenesansowej. Bardzo bogaty wystrój barokowy wnętrz pochodzi z XVII – XVIII w. Na uwagę zasługują sklepienia ze sztukateriami, żelazne średniowieczne okucia drzwiowe oraz późnorenesansowy ołtarz
z XVII w.

Solec nad Wisłą, kościół p.w. św. Stanisława Biskupa w dawnym zespole klasztornym Reformatów rozpoczęto budować w 1626 r. w stylu wczesnobarokowym, z fundacji księcia Krzysztofa Zbaraskiego, po czym odbudowano go po najeździe szwedzkim. Pracowali przy nim ojcowie franciszkanie reformaci aż do kasaty zakonu w 1864 roku, po­tem opiekę nad kościołem przejęła parafia. W tym czasie część klasztoru, ogród i ziemia zostały przekazane szkole, późniejszemu Seminarium Nauczycielskiemu. Budowla była remontowana i konser­wowana w latach 1995-1996 przez zespół z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jest to budowla o jednej nawie, orientowana, wybudowana z ciosu.

Drewniany dwór z parkiem w Woli Pawłowskiej. Dwór jest piętrowy, nakryty dachem dwuspadowym z gankiem wejściowym, nad którym usytuowany jest balkon przykryty daszkiem dwuspadowym. Udekorowany jest w partii między kondygnacyjnej i balkonowej dekoracją ażurową, snycerską. Dwór w sposób uproszczony nawiązuje do architektury letniskowej spotykanej np. w Otwocku. Po wojnie w dworze mieściła się szkoła. Wokół budynku znajduje się niewielki obszarowo park z kilkunastoma starymi drzewami.