Spichlerze na zboże

Obiekt na pewno powstał w związku z funkcjonującą tu przystanią i spławem zboża do Gdańska.

Grube na ponad metr mury pozwoliły wybudować dwie kondygnacje, około 60-70 m długiego i blisko 20 m szerokiego i równie wysokiego z dachem spichlerza, który mógł powstać w XIV wieku (?) za czasów króla Kazimierza Wielkiego. Na pewno spichlerz w Sulejowie istniał na początku XVII wieku: „Przystań posiadała przy brzegu wbite w dno rzeki pale służące do przycumowania statków w czasie ich postoju”. Na potrzeby spławu wiślanego z tej części dóbr opatowsko-ćmielowskich Sanguszków utrzymywano jedną-dwie szkuty i jeden dubas. Na jedną szkutę, którą obsługiwało 16-20 flisaków, można było załadować nawet sto ton zboża. Dubas był mniej pojemny, ale to i tak daje wyobrażenie o rozmiarach ówczesnego spławu zboża. Podróż do Gdańska z Sulejowa trwała kilka tygodni.

Kiedy transport rzeczny stracił na znaczeniu, a dodatkowo Wisła „przeniosła” swe koryto o kilometr na wschód, Sulejów w XVIII wieku przestał być przystanią a opuszczony spichlerz popadł w ruinę.