Zabytkowa kaplica

Najstarsza wolnostojąca kaplica w Polsce stanęła u zbiegu granic kluczy dóbr biskupów krakowskich w roku 1430 o czym świadczy napis na kartuszu herbowym nad otworem wejściowym. Jej fundatorem był biskup i późniejszy kardynał Zbigniew Oleśnicki (wokół herbu Dębno znajdują się kapelusz kardynalski, infuła i pastorał biskupie oraz korona, miecz, berło i jabłko). Wybudowana na planie sześciokąta (ośmioboczna) z cegły i łamanego kamienia została otynkowana i przykryta gontem. Wewnątrz okrągła nakryta eliptyczną kopułką ze zwornikiem z herbem Dębno Oleśnickich. Okienko ostrołukowe, rozglifione. Przy kapliczce, według ks. Bastrzykowskiego, bp Andrzej Załuski wybudował pustelnię, w której mieszkał zakonnik. Zabytkową kapliczkę „poprawił” 5 maja 1703 roku pustelnik Jakub Nawojski. Kolejne konserwacje fundowali dziedzice Janika Karol Wilhelm Wikenhagen i Seweryn Cichowski. Wmurowana w ścianę w 1979 roku tablica upamiętniająca powstańcze potyczki z lat 1863 -64 jest dziełem Stanisława Jeżewskiego i Zygmunta Stępniakowskiego z ostrowieckiego oddziału PTTK.

W sąsiedztwie kapliczki, która znajdowała się na średniowiecznym szlaku handlowym wyrosła osada Kaplica (zwana też Przy Kaplicy), która swój rozkwit przeżywała w XIX wieku, kiedy prowadził tędy trakt pocztowy z Opatowa do Radomia a w otaczających lasach powstawały osady „węglarzy”, wypalających węgiel drzewny oraz kopalnie rudy żelaza. Gdy układ szlaków komunikacyjnych uległ zmianie, osada wymarła, a ostatnie zabudowania zniknęły w latach 70 –ych XX wieku.
W sąsiedztwie kaplicy znajdują się okopy z I wojny światowej.