Zbiornik i zapora Wióry

Idea budowy zapory Wióry zaistniała po raz pierwszy w roku 1975 w planach rozwoju ostrowieckiej Huty im. Marcelego Nowotki, która zamierzała budowę walcowni małej o mocy przerobowej 800 tys. ton rocznie. Po pierwszych pracach przygotowawczych Rada Ministrów podjęła decyzję o wstrzymaniu inwestycji. W 1985 r inwestycję przejęło Ministerstwo Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Do pierwotnie planowanego zabezpieczenia zapotrzebowania huty w wodę, dołączono punkty dotyczące: zaopatrzenia Ostrowca Św. w wodę, zapewnienia biologicznego przepływu Świśliny podczas stanów suszy, ochrony przeciwpowodziowej, wykorzystania energetycznego rzeki. Z początkiem 1989 r ruszyły prowadzone przez Energopol prace budowlane ale latem 1991 r. wstrzymano inwestowanie na Wiórach, gdyż ministerstwo zamiast 50 mld złotych zabezpieczyło w budżecie na potrzeby budowy zapory i zbiornika zaledwie 8 mld. W roku 2001 fala powodziowa zatopiła Doły Biskupie, Nietulisko, Kunów, Chmielów, rozlewając się za Ćmielowem na całą szerokość doliny Kamiennej. Zniszczeniu uległo zaplecze budowy zbiornika Wióry. Katastrofa, w wyniku której doliną popłynęło ok. 250 metrów sześciennych wody na sekundę, uświadomiła potrzebę szybkiego dokończenia budowy. W 2005 roku rozpoczęło się napełnianie zbiornika, który ostatecznie oddany został do użytku w roku 2007. Przy normalnym poziomie piętrzenia jego powierzchnia wynosi 257 ha (przy maks. 408 ha). Maksymalna głębokość zbiornika to ok. 18. Zapora typu ziemnego, uszczelniona rdzeniem glinowym. Pod zaporą znajduje się żelbetonowy tunel zwany galerią kontrolno –zastrzykową. Długość zapory  wynosi 252 m, wysokość nad dnem rzeki 26 m (od dna wykopu 35 m).