Zespół młynów

Niegdyś ta część Bałtowa zwana była Ponikiem i stanowiła odrębną osadę młyńską. Ocalałym świadkiem jest zespół młynów, wystawiony na przełomie XIX/XX w. przez ks. Aleksandra Drucko–Lubeckiego. Tworzyły go dwa młyny: jeden gospodarski, drugi przemysłowy wzniesione po obu stronach rzeki oraz budynek administracyjny zlokalizowany u podnóża skarpy z przeznaczeniem na mieszkanie młynarza. Z tego okresu pochodzą także jaz na Kamiennej (gruntownie odbudowany po wojnie) oraz staw, w którym ks. Ksawery prowadził słynną hodowlę węgorzy. W sąsiedztwie znajdował się również tartak. Przylegający do młyna budynek elektrowni mieści turbinę elektryczną Francisa o mocy 75 KM. Dzięki niej Drucko-Lubeccy już w 1905 roku wykorzystywali elektryczność i telefon. Elektryfikację całej miejscowości przeprowadzono w latach trzydziestych XX wieku. W budynku zarządu młynów (po drugiej stronie drogi) mieścił się poza mieszkaniem młynarza również punkt ochronki, prowadzony przez siostry ze Zgromadzenia Służek Najświętszej Marii Panny Niepokalanej.
Ceglane budynki młynów zostały postawiony na solidnych, betonowych fundamentach. Grunt dodatkowo wzmocniono dębowymi palami. Uruchomione w 1903 roku do jesieni 1944 były własnością Druckich –Lubeckich.

Niegdyś ta część Bałtowa zwana była Ponikiem i stanowiła odrębną osadę młyńską. Ocalałym świadkiem jest zespół młynów, wystawiony na przełomie XIX/XX w. przez ks. Aleksandra Drucko–Lubeckiego. Tworzyły go dwa młyny: jeden gospodarski, drugi przemysłowy wzniesione po obu stronach rzeki oraz budynek administracyjny zlokalizowany u podnóża skarpy z przeznaczeniem na mieszkanie młynarza. Z tego okresu pochodzą także jaz na Kamiennej (gruntownie odbudowany po wojnie) oraz staw, w którym ks. Ksawery prowadził słynną hodowlę węgorzy. W sąsiedztwie znajdował się również tartak. Przylegający do młyna budynek elektrowni mieści turbinę elektryczną Francisa o mocy 75 KM. Dzięki niej Drucko-Lubeccy już w 1905 roku wykorzystywali elektryczność i telefon. Elektryfikację całej miejscowości przeprowadzono w latach trzydziestych XX wieku. W budynku zarządu młynów (po drugiej stronie drogi) mieścił się poza mieszkaniem młynarza również punkt ochronki, prowadzony przez siostry ze Zgromadzenia Służek Najświętszej Marii Panny Niepokalanej.
Ceglane budynki młynów zostały postawiony na solidnych, betonowych fundamentach. Grunt dodatkowo wzmocniono dębowymi palami. Uruchomione w 1903 roku do jesieni 1944 były własnością Druckich –Lubeckich.

https://baltowaktywnie.treespot.pl/media/photos/283/original.jpg

https://baltowaktywnie.treespot.pl/94-baltow-aktywnie-zespol-mlynow